De wereld ligt weer op zijn kop, de waarheid in het midden. Twee spiegeleieren opgeklopt tot een roerbak van waanzinnen.
De kogel heeft de kerk gebroken, het water staat al tot de kin. T’is goed dat wij jong leren trappelen, met onze vingers de oren in.
De krant staat je beter als een hoedje, maar jouw verhaal staat je het best. De kop spreekt al boekdelen, tussen de regels staat de rest.
Op een dag
zat de krant een man te lezen.
Hij las zijn gezicht als een boek
en bedacht wat hij ging zeggen.
We kunnen levensvormen maken, die enkel door het licht gedragen, zonder ouderdom en ergernis, naar verre oorden zullen varen.
En die al daar aanbeland, het fatsoen te zijn verloren, door rekening van het verstand, de maaltijd gaan verstoren.
